عصر جدید؛ واقعیت مجازی و آینده ی سینما

 شاید اگر پنج سال پیش تر از این، درباره ی مفهومی به نام « واقعیت مجازی » با کسی صحبت به میان می آوردیم، اطلاعات دو طرف محدود تر از آن بود که گفتگو سر و شکلی پیدا بکند. کمی جلوتر که آمدیم اما داستان متفاوت شد. واقعیت مجازی حالا اندکی شناخته شده تر بود، اما تصورات از آن، محدود به وسیله ای سرگرمی ساز بود که در برخی محیط های پر رفت و آمد ( مثل پاساژها) نصب می شد و عابران می توانستند برای چند دقیقه، مقهور تصاویر سه بعدی همه جانبه باشند. کمتر کسی اما از آثار پیدایش واقعیت مجازی بر حوزه ی سینما اطلاع دارد و می داند که به وجود آمدن تکنولوژی واقعیت مجازی چگونه می تواند به نقطه عطفی مهم در تاریخ این هنر تبدیل شود. با پیدایش واقعیت مجازی، در آستانه بزرگ‌ترین تغییر در تجربه فیلم صد سال اخیر هستیم. ایده فیلمبرداری در ۳۶۰ درجه این امکان را فراهم می‌سازد که وارد فیلم شویم و در آن غرق شویم. همین ایده، هیجان، چالش و احتمالات را وارد دنیای فیلم می‌کند. همچون بازی‌های واقعیت مجازی که تازه وارد بازار تجاری شده‌اند، انتظارات مردم از فیلم ۳۶۰ درجه، متفاوت است. احتمال زیادی وجود دارد که واقعیت مجازی، صنعت فیلم را متحول سازد - سینمای سنتی را تغییر دهد و هدست واقعیت مجازی را جایگزین عینک سه‌بعدی کند - ولی در ابتدای داستان هستیم و حتی آنهایی که چنین احتمالی را در سر می‌پرورانند، چه در پشت دوربین و چه جلوی آن، در واقع نمی‌دانند چنین فیلمی چگونه خواهد بود. وقتی فیلم ۳۶۰ درجه پخش می‌شود، هدست واقعیت مجازی چنین تصاویری را به نحوی در مغز بیننده ترکیب خواهد کرد که وی حس کند تصویر دارای عمق سه‌بعدی است. نکات مثبت زیادی برای بیننده وجود دارد، نظیر واقعیت‌گرایی. ولی خالقان فیلم دچار مشکل می‌شوند چون باید به فکر بُعد جدیدی باشند. همچنین باید برای کار در محیط سه‌بعدی به جای محیط مسطح، تلاش بیشتری از خود به خرج داد. هنرمندان دیگر نمی‌توانند از راست به چپ در تصویر حرکت کنند و به انتهای تصویر برسند زیرا هیچ انتهایی در تصویر وجود ندارد و باید بیشتر به نشستن در درون یک حباب فکر کنند. هزینه تولید این تصاویر نیز از جمله چالش‌های پیش ‌روست. هزینه انجام صحیح این کار، بسیار بالاست. ولی ظهور فیلم‌های واقعیت مجازی ۳۶۰ درجه و موفقیت احتمالی که ممکن است سینما را فرا گیرد، تنها به سخت‌افزار وابسته نیست. موضوع اصلی، توسعه هنری است و افرادی که درگیر تولید فیلم هستند، باید روشی پیدا کنند که با تصویر ۳۶۰ درجه به جای تصویر مسطح، بهترین تجربه را به مخاطبان ارائه دهند. این نوع مسائل، زمان زیادی می‌خواهد. خلاء بزرگی وجود دارد که باید با تولید فیلم‌های واقعیت مجازی قابل قبول و واقعاً واقع‌گرا پر شود و سال‌ها طول می‌کشد تا رهبران این صنعت، راه موفقیت را پیدا کنند - بنابراین فناوری واقعیت مجازی با عجله سراغ سینما نخواهد رفت، کاری که فناوری سه‌بعدی انجام داد و شاید همین مساله، فیلم‌های واقعیت مجازی را موفق سازد.